ไม่ขอให้มีคนรัก แต่ขอให้มีคนเข้าใจก็พอ บทความโดนใจเต็ม 100

    คำสัญญาที่จะนับไม่ถ้วน ไม่สามารถสู้คำเดียวที่บอกว่า “ฉันจะเคียงข้างคุณเอง”

ใครจะรู้ว่าน้ำตาที่ไหลรินลงมานั้น

ไม่ใช่เพื่อการร้องไห้

แต่เพื่อการระบายออก

ใครจะเข้าใจว่าความรันทดที่คุณพูดออกมานั้น

ไม่ใช่เพื่อการบ่น

แต่ต้องการหาที่พึ่งพิง

ความกดดันที่บ่า

หากมีใครช่วยแบ่งเบา

แม้จะสามารถช่วยได้เพียงครึ่งเดียว

ในใจลึกๆก็ปลื้มด้วยความปิติยินดีแล้ว

หากมีคนแบ่งปัน

ก็คือการเพิ่มทวีคูณ

คนเรา “ไม่กลัว” ความโดดเดี่ยว

แต่ “กลัว” เวลาที่อ้างว้างไม่มีคนเคียงข้าง

หัวใจไม่กลัว “ความเงียบงัน”

แต่กลัวเวลาที่หนาวเหน็บ “ไม่มีใครให้ความอุ่น”

อุปสรรคที่แข็งแกร่ง

บางครั้งมัก “พ่ายแพ้” ด้วยคำพูดที่แสนง่ายดาย

น้ำตาก็ไหลรินหนองหน้าทันที

รอยยิ้มเยือกเย็น

บางครั้งก็ถูก “หลอมละลาย” ด้วยการสวมกอดด้วยความรักใคร่

ช่วงเวลาเผยให้เห็นความเปราะบาง

เราทุกคนก็เหนื่อยมากแล้ว

แต่ยังคงยืนหยัดอย่างแข็งแกร่งพูดว่า “ไม่เป็นไร”

เราทุกคนล้วนเจ็บปวด

แต่กลับพยองพูดว่า “ไม่สนใจ”

หากมีใครที่สามารถรับรู้ความรู้สึกของเราได้

ใครเล่ายินยอมที่จะพะอืดพะอมทนเพียงลำพัง

หากมีใครที่มองทะลุปรุโปร่งถึงความเจ็บปวดของเรา

ใครเล่ายินยอมที่จะทนมีหัวใจที่แข็งแกร่ง

ความรู้สึกที่ดี

ไม่เพียง แต่ทำให้รู้สึกตื่นตันใจ

แต่ยิ่งทำให้สัมผัสถึงความประทับใจ

นี่คือ “เพื่อนแท้”

ไม่เพียงใช้มือกุมมือให้ความอบอุ่น

แต่มากกว่านั้นคือ การใช้ “ความรักเพิ่มความอบอุ่น”

คำสัญญาที่จะนับไม่ถ้วน

คำสัญญาที่จะนับไม่ถ้วน

ไม่สู้คำเดียวที่บอกว่า “ฉันจะเคียงข้างคุณเอง”

หมื่นร้อยพันคำ

ไม่สู้ประโยคหนึ่งที่ว่า  “ฉันเข้าใจคุณ”

การมีชีวิตอยู่ในโลกนี้

ไม่ขอให้มีคน "เอาใจ"

แต่ขอให้มีใครบางคนสามารถ "อดทน"

ไม่ขอให้ใครบางคน "เห็นใจ"

แต่ขอให้มีใครบางคน "เข้าใจ" ก็พอ 

ที่มา : koo88

แปลและเรียบเรียงโดย พันหมื่นเหตุผล