ในป่าแห่งหนึ่งมีสิงโตพ่อลูกคู่หนึ่ง เห็นหมาป่าเดินเข้ามา พ่อสิงโตจึงพาลูกเดินเลี่ยงไปอีกทาง

    ลูกสิงโตเห็นจึงเกิดความสงสัยถามพ่อว่า… ” เจอเสือตัวใหญ่พ่อยังกล้าสู้กับมัน แต่พอเจอหมา พ่อกลับเดินหนี มันไม่สมศักดิ์ศรีนะพ่อ “

    พ่อสิงโตได้ยินเลยตอบลูกกลับไปว่า… ” ลูกจำไว้นะ บางครั้ง.. การเอาชนะหมาตัวหนึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่มีเกียรติ หรือ น่าภูมิใจนักหรอก ถึงเราจะเก่งหรือมีกำลังแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรเผชิญหน้ากับทุกเรื่อง บางครั้ง บางคนไม่มีคุณค่ามากพอจะเผชิญหน้าหรือต่อกรด้วย “

ผู้คนในสังคมทุกวันนี้ล้วนตกอยู่ใน สภาวะที่เครียด กดดัน

ต้องดิ้นรน ไม่ว่าจะเรื่องปากท้อง ครอบครัว

ทุกคนต่างมีความโลภเป็นแรงผลักดันเปรียบเหมือนไฟร้อนสุมอยู่เต็มใจ

ไม่ว่าพบใครที่ไหนมักจะมีโอกาสที่จะเจอคนเหล่านี้ พ่นไฟออกมาจากตัวเอง

ดังนั้น บางครั้ง บางเรื่อง บางเหตุการณ์ ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่จริงๆ อย่าได้ไปใส่ใจเลย

จงยิ้มให้กับเค้าแล้วเดินจากไป ตั้งหน้าตั้งตาทำงานของเราให้ลุล่วง

อย่าไปรับเอาไฟเหล่านั้นมาใส่ตัวเอง มันคู่ควรแล้วหรือสำหรับผู้มีปัญญา

เราจะไม่ไปทะเลาะเพื่อเอาชนะคนแบบนั้นแน่นอน

กับบางคนเขาไม่มีราคาพอที่จะทำให้เราต้องเสียแรงไปต่อกรด้วย

แต่… ถ้าเจอคนทำไม่ดีใส่แล้วเรานิ่งเฉยไม่ตอบโต้

บางครั้ง เขาอาจได้ใจ ทำให้เขาทำอะไรแย่ๆกับเราอีกเรื่อยๆ

เพราะฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวดี… โดยยอมให้เขารังแ ก

ต้องดูสถาณะการณ์ว่า เขาแค่เห่า หรือ จะเข้ามากั ด

ถ้ามันเกินไปก็ต้องใช้ปัญญาหาทางป้องกันตนเอง

ถ้าอะไรแก้ด้วยกฎหมายได้ ก็พึ่งกระบวนการทางกฎหมาย

เหมือนเจอหมาบ้ าก็วางเฉยไม่ได้ ต้องรีบเรียกเทศกิจมา

จะได้ไม่เที่ยวไประรานชาวบ้านคนอื่นด้วย

หากพึ่งกฎหมายไม่ได้ ก็ต้องพึ่งตนเอง

หาทางหนีทีไล่ที่ไม่ผิดกฎหมาย และ ไม่ผิดศีลธรรม

อย่าแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง เพราะ…

นั่นจะเป็นการสร้างปัญหาใหม่ให้ตามมา

เจอคนเล ว อย่าทำเล วตอบ… แต่ก็อย่ายอมให้คนเล วมารักแ ก

ก็เหมือนเราไม่เห่าตอบหมา… แต่ก็ไม่ต้องยืนรอให้หมากั ด

ข้อมูลและภาพจาก ท่านพุทธทาส ภิกขุ / bitcoretech